Panika. Niedowierzanie. Frustracja. Złość. Strach. Smutek. Wyrzuty sumienia…
Co czujesz, gdy słyszysz słowo depresja?
Wiele trudnych odczuć ma swoje źródło w niezrozumieniu tej choroby. Jeśli Twoje dziecko lub inny bliski Ci nastolatek zmaga się z depresją, ta książka jest dla Ciebie. Autorka pokazuje, jak wygląda dolina cierpienia, w której ugrzązł nastolatek i w jaki sposób można go z niej wydobyć.
Żaden poradnik nie wyleczy nikogo z depresji, jednak solidna porcja wiedzy przedstawiona przez Darię Jęczmińską przybliży Cię do zrozumienia istoty tej strasznej choroby. Dzięki temu będziesz wsparciem dla nastolatka i pomożesz mu przejść przez najtrudniejsze dni.
W środku znajdziesz:
A) Teorię: definicję, przyczyny, fakty i mity na temat depresji, objawy, znaczenie mediów społecznościowych w rozwoju tej choroby…
B) Prawdziwe historie nastolatków zmagających się z depresją.
C) Konkretne podpowiedzi dla rodziców i nauczycieli: co mówić, jak wspierać, jak zapobiegać…
Książka w oprawie miękkiej – format: 135×205 mm | liczba stron: 272 | ISBN: 978-83-67874-32-8
Krótkie informacje na temat depresji nastolatków
Wśród objawów depresji dzieci i nastolatków można wyróżnić:
- Obniżenie nastroju.
- Nastrój depresyjno-dysforyczny i drażliwość.
- Anhedonia.
- Obniżenie napędu psychoruchowego.
- Negatywny sposób myślenia (np. ruminacje).
- Poczucie beznadziejności i spadek zaufania lub szacunku do siebie.
- Nadmierne poczucie winy.
- Nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie.
- Wahania wagi i apetytu.
- Pobudzenie lub spowolnienie.
- Zaburzenia snu i czuwania.
- Zachowania autoagresywne i agresywne.
- Daj osobie cierpiącej do zrozumienia, że jesteś przy niej. Rozmawianie o chorobie może być trudne, temat ten może być drażliwy.
- Przyznaj, że depresja jest prawdziwa. Depresja jest przewlekłą chorobą, która różni się od codziennego smutku. Potwierdź, że dana osoba doświadcza uczuć, które są realne, zamiast próbować je minimalizować.
- Więcej słuchaj, niż mów. Osoby cierpiące na depresję często nie oczekują porad ani nawet troski. Czasami chcą po prostu emocjonalnego wsparcia.
- Używaj sygnałów niewerbalnych, aby pokazać, że słuchasz. Kiwaj głową i nawiązuj kontakt wzrokowy.
- Pomocne może być powtórzenie relacji mówiącego, aby wyjaśnić, że ją zrozumiałeś. Przykładowo: „Słyszałem, że ostatnio cały czas czujesz się bardzo zmęczony, co jest dla Ciebie bardzo frustrujące”.
- Uważaj, aby nie sprawiać wrażenia, że się litujesz. Staraj się okazywać empatię, a nie współczucie.
- Zadawaj właściwe pytania. Często może być pomocne po prostu wyrzucenie z siebie emocji pod postacią słów. Jeśli dana osoba ma trudności z wyrażeniem siebie lub nie jest pewna, od czego zacząć, zadaj jej kilka pytań, które ją poprowadzą: „Jak długo się tak czujesz? Kiedy zacząłeś doświadczać tych uczuć? Czy wydarzyło się coś, co je wywołało? Czy korzystasz z pomocy?”.
- Daj chorej osobie znać, że będziesz przy niej, gdy będzie tego potrzebować.
- Zapewnij choremu wsparcie emocjonalne. Nie neguj tego, przez co ktoś przechodzi.
- Nie bagatelizuj choroby bliskiej osoby. Unikaj oceniania i porównywania. Nie krytykuj za niewłaściwe zachowanie i brak chęci do życia.
- Nie umniejszaj i nie neguj emocji osoby chorującej na depresję. Wystrzegaj się moralizatorskiego tonu i kąśliwych uwag.
- Unikaj pocieszania i afirmujących komentarzy, takich jak „wszystko będzie dobrze”, „myśl pozytywnie” lub „uśmiechnij się”.
- Nie mów, że wiesz, co czuje osoba chorująca. Każdy z nas jest inny i przeżywa wszystko na swój własny sposób.
- Nie uszczęśliwiaj chorego na siłę.
- Nie wyręczaj chorego w wykonywaniu codziennych prac czy obowiązków.
- Nie podważaj autorytetu lekarza.
- Nie udzielaj rad.
- Powinieneś także unikać sugerowania zmiany mentalności.
Oliwia (zweryfikowany) –
Anonimowo (zweryfikowany) –
Grzegorz K. –
Niedawno nabyłem tę książkę i jestem bardzo zadowolony z jej treści. Problem jest opisany rzeczowo, w sposób przystępny dla przeciętnego odbiorcy, jak ja. Pomogła mi uświadomić sobie, czym jest depresja.