Wdech, wydech…
Już zaraz będę musiał spotkać tę część rodziny, która przez uśmiech składa mi życzenia. Tylko te słowa, które wypowiadają sprawiają, że robi mi się przykro. Pytają, kiedy w końcu zajdę w ciążę, kiedy znajdę sobie dziewczynę, kiedy w końcu będę miał stabilną pracę, kiedy weźmiemy ślub, kiedy nareszcie odniosę sukces… Czyli kiedy przestanę być tak niewystarczający i zawodzący nadzieje rodziny.
Oddech.
Poprawiam mój świąteczny strój, w którym mi niewygodnie. Zakładam maskę, która nie da im tej satysfakcji i wchodzę do salonu.
Witają mnie, a ja czuję już, jak grubą zbroję obojętności będę musiał ubrać.
Zaczęło się.
Z początku miło i sympatycznie. Potem coraz więcej polityki, kościoła, żalu z przeszłości, niezadowolenia… Widzę, że wszystkim nam jest przykro. I te nieszczęsne życzenia…
Odpakowanie prezentów. Kąśliwe uwagi. Ktoś wyszedł, ktoś zamilkł, ktoś się obraził…
A ja znów czuję, że ta cała Magia Świąt nie istnieje. Że to nie jest czas, kiedy wszyscy magicznie się godzą. Wszystkie urazy po prostu chowają się pod pięknym płaszczykiem przyprószonym śniegiem, ale wystarczy delikatny płomyk, by to wszystko zmieść.
Te święta znów nie są takie jak u innych ludzi. I choć wokół panuje gwar, hałas z telewizora i zapach świątecznych potraw, to najbardziej samotny dzień w ciągu roku.
***
Jak czytało Ci się ten fragment historii o czyichś świętach? Jak bardzo się w niej odnalazłeś? A może poczułeś ulgę, że Twoje są zupełnym przeciwieństwem?
Chcielibyśmy zwrócić się do tych, których Święta są podobne do tych przedstawionych wyżej.
Możliwe, że czujesz, że już za chwilę będziesz musiał przeżyć batalię w trakcie Wigilii, a po niej będziesz odchorowywał pozostałe wolne dni.
Chcemy pokazać Ci kilka rzeczy, których wcale nie musisz robić dla innych w ten świąteczny dzień . I pamiętaj – jesteś ważny
Pokoju, piękna i dobra. Dla każdego. W takiej ilości, żeby nie tylko przetrwać, ale mieć się dobrze.
Miejcie się dobrze w czasie tych Świąt!
