Święta 2024
Moczenie się dziecka to zazwyczaj spory stres w całej rodzinie. Wpływa nie tylko na dziecko i jego stan emocjonalny, ale również na to, jak wobec dziecka zachowują się rodzice. Przyczyny moczenia u dzieci mogą być różne – od przyczyn fizjologicznych, po czynniki emocjonalne. Niezależnie jednak od powodów zaburzenia, reakcja rodziców na problem ma ogromne znaczenie zarówno w możliwości jego wyleczenia jak i tym, w jaki sposób dziecko będzie przeżywać całą sytuację.
Okres dzieciństwa, to czas w którym kształtują się nasze nawyki, postawy, postrzeganie świata. Ma ogromny wpływ na to, jak będziemy funkcjonować jako osoby dorosłe. I choć zmieniamy się przez całe życie, to sytuacje i doświadczenia z dzieciństwa niezwykle mocno na nas wpływają. Dlatego rodzice w przypadku dziecka z problemem moczenia powinni dbać zarówno o to, by schorzenie wyeliminować, jak i o to, by wesprzeć dziecko w tym trudnym okresie na tyle, by nie pozostawiło po sobie negatywnych konsekwencji w jego dorosłym życiu.
Jak dziecko przeżywa problem moczenia się?
To jaki stosunek emocjonalny ma dziecko do swojego problemu zależy przede wszystkim od tego, w jaki sposób problem traktują jego rodzice i inne osoby dorosłe będące w kontakcie z dzieckiem. Jeśli rodzice podchodzą do problemu w sposób pozytywny, starając się pomóc dziecku, ale nie obwiniając go za moczenie się i nie karzą za czynności nad którymi nie ma kontroli, to dziecku będzie łatwiej poradzić sobie z problemem – zwłaszcza jeśli ma podłoże emocjonalne a straty w psychice dziecka będą znacznie mniejsze. Z drugiej strony, karanie, wpędzanie w poczucie winy i wstydu upośledzi rozwój psychospołeczny dziecka i może pozbawić go – tak istotnego przez całe nasze życie – poczucia bezpieczeństwa.
Kiedy dziecko moczy się w nocy lub w dzień:
- ma obniżone poczucie własnej wartości, bo czuje się gorsze niż jego rówieśnicy,
- odczuwa wstyd w kontakcie z rówieśnikami, zatem często wycofuje się z kontaktów. Jeśli choroba trwa długo, może doprowadzić do całkowitej izolacji dziecka i zaburzenia jego rozwoju społecznego,
- jego poczucie bezpieczeństwa ulega obniżeniu – zwłaszcza jeśli reakcja rodziców jest negatywna i polega na karaniu, złoszczeniu się, próbach negocjacji wywołujących obawę o utratę miłości rodziców (jak się nie będziesz moczyć, to cię mamusia będzie bardziej kochać),
- wykształca błędne wyobrażenia na własny temat (np. dziecko jest oskarżane o opór, krnąbrność czy lenistwo – ze względu na to, iż moczenie się pozostaje poza jego kontrolą, dziecko zaczyna wierzyć w to, że rzeczywiście musi być leniwe lub uparte – nie potrafi wytłumaczyć sobie tego zjawiska inaczej),
Czego nie robić kiedy dziecko się moczy?
- Nie panikować – około 4-5% dzieci moczy się w wieku od 4-12 lat. W 15% przypadków zaburzenie ulega samoistnemu rozwiązaniu, w pozostałych przypadkach potrzebne jest wsparcie (lepiej z nim – dla dobra dziecka i rodziny – nie czekać),
- Nie obarczać dziecka winą za problem – ono nie ma nad tym kontroli – i nie wpędzać go w poczucie winy,
- Nie karać dziecka
- Unikać sytuacji, które mogą być dla dziecka wstydliwe (np. publiczny komentarz „no znowu się zsiusiałaś!”)
- Nie ignorować ani nie bagatelizować problemu – dla dziecka to poważne przeżycie i należy mu się jak najszybsza pomoc. Pamiętajmy o tym, że często moczenie (pierwotne i wtórne) to objaw zaburzeń fizjologicznych, które trzeba wyleczyć.
Jeśli Twoje dziecko się moczy – pomóż mu. Zgłoś się do specjalisty: psychoterapia.org – moczenie u dzieci.
