Agresywne dziecko – przyzwyczajenie do agresji - Psychologia Dziecka

Agresja u dziecka – problem z którym boryka się wielu rodziców. Jej źródłem może być naśladownictwo.

Przyczyn, dla których nasze dziecko zaczyna demonstrować zachowania agresywne jest wiele. Brak poczucia bezpieczeństwa, badanie granic stawianych przez dorosłych, nadmierna ochrona i nadopiekuńczość ze strony rodziców. Zawsze jednak dziecko musi się zachowań agresywnych nauczyć. A im częściej styka się z agresją i ją obserwuje, tym bardziej jest ona dla niego czymś normalnym, naturalnym i tym częściej zaczyna samo ją stosować.

Rodzice często nie zdają sobie sprawy z tego, jak silną tendencją zachowania może stać się agresja naśladowcza. Tymczasem dzieci, które mają duży kontakt z zachowaniami agresywnymi (nie tylko w domu, ale również w szkole, na podwórku, obserwują przemoc i zachowania agresywne w telewizji) szybko przyzwyczajają się do niej i agresja staje się dla nich normalnym wzorcem zachowania. Co to oznacza? Otóż dla dziecka, które otoczone jest agresywnym zachowaniem to, że ludzie na siebie krzyczą będzie czymś normalnym i naturalnym – według niego ludzie w ten właśnie sposób się porozumiewają. Kiedy więc dziecko nagle znajdzie się w innej sytuacji – np. na kolonii czy w nowej szkole, gdzie panują inne normy, będzie odbierane jako dziecko agresywne, podczas gdy dla dziecka będzie to jedyny znany i naturalny wzorzec komunikacji. Warto o tym pamiętać i chronić dziecko przed nadmiernym doświadczaniem i obserwowaniem agresji.

Badania dotyczące „normalizacji” zachowań agresywnych u dzieci przeprowadził ostatnio Izaskun Orue z University of Deusto w Hiszpanii . 800 dzieciom w wieku 8-12 lat zadano najpierw pytania dotyczące obserwowanej agresji (aby ocenić z jaką ilością tego typu zachowań dziecko styka się na co dzień), a następnie sprawdzono stosunek do zachowań agresywnych (stosunkiem do stwierdzeń typu „czasem trzeba kogoś uderzyć, kiedy na to zasługuje”). W ten sposób określono zarówno poziom agresji dziecka jak i to, z jaką ilością zachowań agresywnych styka się na co dzień. Zwrócono też uwagę na to, czy dziecko tylko obserwuje agresję, czy jest też jej podmiotem (ofiarą). Po pół roku powtórzono badania. Okazało się, że nie tylko dzieci narażone na doświadczanie agresji stały się bardziej agresywne, ale agresja stała się też dla nich bardziej naturalna i normalna. Nie miało tu też znaczenia to, czy dziecko samo było ofiarą czy nie.

Rodzice, którzy obserwują że ich dziecko zaczyna zachowywać się bardziej agresywnie powinni zwrócić uwagę na to, czy poza domem (w szkole, na podwórku) dziecko nie styka się z nadmiarem agresji i przez to nie staje się bardziej na nią podatne.  Warto też zwrócić uwagę na wzorce komunikacji w domu – czy nie krzyczymy na siebie nawzajem przy dziecku zbyt często i nie prezentujemy agresji w jego obecności?

fot.: Zsuzsanna Kadar/SXC.hu

Możesz zajrzeć również do naszego sklepiku:
https://psychologiadziecka.org/sklep

One thought on “Agresywne dziecko – przyzwyczajenie do agresji

  1. Aleksandra says:

    Intencja paradoksalna to nic innego, jak manipulacja – taka sama, jak szantaż. Czy nie lepiej kompleksowo i empatycznie zająć się problemem – w tym przypadku niechęcią dziecka do matematyki – niż powodować w nim poczucie bycia w jakiś sposób ograniczanym? Rodzi to bunt i bariery między dzieckiem a rodzicem. Doraźnie może przynieść pożądany efekt, jednak wszelka manipulacja jest krótkowzroczna.
    Sama jestem mamą dwójki dzieci i wiem, że nie zawsze jest czas na roztrząsanie każdej sprawy, jednak polecanie takich metod to uczenie manipulacji, która może przynieść skutek natychmiastowy, ale rodzi inne problemy. Za takie “gierki” zawsze trzeba kiedyś zapłacić.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *